Thursday, 31 May 2007
နတ္ထိရဲ့ သံစဉ်
ဂုဏေ ပဉ္စသိခဿပိ။
တန္တိဿရဝိရောဓော သော၊
န သမ္ပိဏေတိ ကံ ဇနံ။
မြတ်ဗုဒ္ဓရဲ့
အနန္တဂုဏ်တော်တွေမှာ
စိတ်ရောက်နေတဲ့
ပဉ္စသိခနတ်သားရဲ့
သံစဉ်မညီမညာ
စောင်းကြိုးခတ်သံကို
မနှစ်သက်သောသူ မရှိ။
Wednesday, 30 May 2007
နတ္ထိရဲ့ ပြေးပေါက်
ယုဒ္ဓာယ-စ္ဆန္တ-မုန္နတံ။
မဂ္ဂ မနွေသတိ နူန၊
ဇိနဘီတော ပလာယိတုံ။
စစ်တိုက်ဖို့အတွက်
အလွန် ကြီးမားတဲ့
ဂိရိမေခလာဆင်စီးလာတာဟာ
မာရ်နတ်က
ဘုရားရှင်ကို
ကြောက်လန့်နေလို့
ပြေးပေါက််ရှာထားသလိုပါလား…။
Friday, 25 May 2007
နတ္ထိရဲ့ ရမ္မက်နတ်သမီး
၀ဉ္စီနံ ဒေ၀ဓီတာနံ။
၀သမ္ပိ နေ၀ အာပန္နော၊
၀နေ္ဒ ဗုဒ္ဓွံ ၀သိပ္ပတ္တံ။
နတ်အပေါင်းတို့၏
အကြီးအမှူး ဖြစ်တော်မူသော
သဗ္ဗညူ မြတ်ဗုဒ္ဓသည်
မာယာများသည့်
မာရ်နတ်သမီးတို့၏
ညှို့အားကောင််းသော
အလိုဆန္ဒသို့
လုံး၀ မလိုက်။
၀သီဘော်သို့ ရောက်ပြီးသော
မြတ်စွာဘုရားကို
ရိုသေမြတ်နိုး ရှိိခိုးပါ၏။
(၀သီဘော်=အလိုရှိတိုင်း ပြီးပြည့်စုံနိုင်ခြင်း)
မနေနုရဉ္ဇနော မာရ-င်္ဂနာသိင်္ဂ ာရဝိဗ္ဘမော။
ဇိနေနာသမနုညာတော၊ မာရဿ ဟဒယာနလော။
ရမ္မက်ပြင်းပြသော
မာရ်နတ်သမီးတို့၏
မြူဆွယ်မှုကို
မြတ်ဗုဒ္ဓသည်
လုံး၀ လက်မခံသောကြောင့်
မာရ်နတ်၏
နှလုံးသား
မီးတောက်ခဲ့လေပြီ။
Thursday, 24 May 2007
နတ္ထိရဲ့ အန်ဖတ်
ရသံ ဇိန၀ရော ဇနေ။
ဘာသနေ္တာ မဓုရံ ဓမ္မံ၊
ကံ န သမ္ပိဏယေ ဇနံ။
သတ္တဝါအပေါင်း၌
ငြိကပ်တွယ်တာမှုကို
ထွေးထုတ်အန်ချသကဲ့သို့
ချိုမြိန်ကောင်းမြတ််သော
တရားတော်ကို
ဟောကြားတော်မူသည့်
မြတ်ဗုဒ္ဓသည်
လူတိုင်း လူတိုင်းကို
နှစ်သက််ကျေနပ်အားရအောင်
ပြုလုပ််တော်မူသည်သာတည်း။
Wednesday, 23 May 2007
နှစ်ဆယ့်တစ်ရာစု ဒေါင်းမဓုဋီကာ
ပုထုဇဉ်ရဲ့ နှစ်ဆယ့်တစ်ရာစုဒေါင်းဋီကာကို ဖတ်ပြီး ဒန်းစီးနေတဲ့ဒေါင်းတွေလို့ ကွန့်မန့် ရေးမိတယ်။ ဒါကို ပုထုဇဉ်က ဒီခေါင်းစဉ်နဲ့ ကဗျာရေးဖိုး ideaပေးတော့ ပန်ဒိုရာက ကဗျာတစ်ပုဒ်ရေးတယ်။ သူများရေးတာ အားကျပြီး ကိုယ်တိုင်လဲ တစ်ပုဒ်လိုက်ရေးမိတယ်။
ကိုယ်ရေးတာက နှစ်ဆယ့်တစ်ရာစုဒေါင်းမဓုဋီကာ။
ကဲ…မပြောမရှိနဲ့။ စပါပြီ။
ဒေါင်းဆိုမှ ဒေါင်း
ဘယ်လဲ ဘာလဲ မေးစရာမလို
မြောင်းထဲက မဟုတ်ဘူးတဲ့။
အေးမြတဲ့အခါ ကဒေါင်း
အုံကြွတဲ့အခါ ခွပ်ဒေါင်း
ကောင်းသတင်းကျော်စောခဲ့သမျှ
နှစ်ဆယ့်တစ်ရာစုမှာ ဒေါင်းတွေ ဒေါင်းတွေ
ကောင်းကျိုး အထွေထွေ မချွန်မြ
ဒေါင်းအိုးဝေ မတွန် မက
ဒေါင်းပါး၀နေပေါ့။
၀လွန်းလို့လဲ
ဒန်းစီးရင်း downကုန်ကြပြီ။
Sunday, 20 May 2007
နတ္ထိရဲ့ ခရီး (ဗာရာဏသီ)
၀ဋ္ဋဒုက္ခါ၀စာရိနော။
ဝတ္တေသိ ပ၀ရံ စက္ကံ၊
၀ရညူ ဘဝပါရဂူ။
၀ဋ်ဆင်းရဲခံစားနေရသူတို့အတွက်
သံသရာစက်ရဟတ်ကို ချိုးဖြတ်ဖို့ရာ
ဘဝပါရဂူဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဗုဒ္ဓသည်
ဓမ္မစကြာကို လှည့်တော်မူခဲ့လေပြီ။
ရေးခါစကတော့ နည်းနည်းခက်တာပေါ့။ “၀”လုံးကလဲ ဘိုးဘိုးအောင်ကလွဲပြီး တခြားသူတွေ အတွက် အတော် ရှားတာကိုး။ ဒီဂါထာမျိုးတွေ အများကြီး မရေးဖြစ်ဘူး။ ဆယ်ပုဒ် မပြည့်ဘူး။ ပြည့်တဲ့အခါ ဒီကဗျာမျိုး ရေးတတ်အောင် သင်ပြပေးတဲ့ ဆရာသမားကို ပူဇော်မယ်လို့ စိတ်ကူးထားတာ။ တကယ်တမ်း ပြောရရင် မြင်ဆရာပါ။ သူရေးတဲ့ ဒီလို ဂါထာမျိုးတွေကို ဖတ်ရင်းနဲ့ လိုက်ရေးုဖြစ်တာကိုး။ ဆရာဖြစ်သူ မျက်ကွယ်ပြုသွားတာတောင် အတော် ကြာနေပြီကော။ လွမ်းမောစရာပါဗျာ။
ဒီကဗျာထဲမှာပါတဲ့ “ဘဝစက္က” နဲ့ “ဘဝပါရဂူ”ဆိုတဲ့ စာလုံးလေးတွေကို အရမ်း ကြိုက်တယ်။ ပါဠိစာပေထဲက တွေ့တာပါ။ ဝေါဟာရ အနေနဲ့ရော အဓိပ္ပါယ်အရရော အတော်လေးကို ပီပီပြင်ပြင်ရှိတယ်။ ကိုယ်ရေးတာ ကိုယ် ချီးမွမ်းခန်း ဖွင့်သလိုများ ဖြစ်နေမလား မသိဘူး။ ကြွားတာ မဟုတ်ပါဘူး။ ကြိုက်တာပါ။ ဘဝစက်နဲ့ ဓမ္မစက် အပြိုင် လည်ပတ်တဲ့ တကယ့်ကို ဆန်းကြယ်လှတဲ့ သဘောတရားတွေ, မြတ်ဗုဒ္ဓရဲ့ “ဘဝပါရဂူ”ဆိုတဲ့ ဘွဲ့တော် ဂုဏ်တော်တွေကို မှန်းဆရင်းနဲ့ ဒီကဗျာလေးကို ရေးဖွဲ့မိခဲ့တာ။ အဲဒီတုန်းက ဗာရာဏသီ မိဂဒါဝုန်ကို ရောက်ဖြစ်လိမ့်မယ်လို့ မထင်မိခဲ့ဘူး။ ရောက်တော့မှ ဒီကဗျာလေးနဲ့ ရတနာသုံးပါးကို ပူဇော်ခွင့်ရလိုက်တာ အတော် ကြည်နူးမိတယ်။ ဟုတ်တယ်ဗျ။ မိဂဒါဝုန်မှာ ရတနာသုံးပါး အစုံအညီ ဖြစ်လာတာပဲလေ။
ကုလာစလေ ဝိတ္ထရိ စက္ကဝါဠေ၊
၀ရိန္ဒုသိဟဿ သဘာဝနာဒေါ။
ဒရာ အပေတာ သုဒဟန္တု သောတံ၊
စဇန္တု ဇီဝံ ၀ရပါဒမူလေ။
တောင်စဉ်ခုနှစ်သွယ် တောစဉ်ခုနှစ်ထပ် စကြာ၀ဠာ အရပ်ရပ်၌
မြတ်ဗုဒ္ဓတည်းဟူသော ခြင်္သေ့မင်း၏
သစ္စာတရားဟူသည့် ဟိန်းဟောက်သံသည် လွင့်ပျံ့နေလေပြီ။
မကြောက်မရွံ့ ရဲဝံ့သူတို့ နားစွင့်ထားကြပေတော့။
ခြေတော်ရင်းမှာ အသက် အပ်နှင်းကြပေတော့။
(မိဂဒါဝုန်၌ ပြုပြုသမျှသော ကုသိုလ်ကောင်မှု အဖို့အစုတို့ကို ကျေးဇူးရှင်တို့အား အမျှ ပေးဝေပါ၏။)
Tuesday, 8 May 2007
နတ္ထိရဲ့ ခရီး (ဗုဒ္ဓဂါယာ)
၀သလံ ဒေ၀ဝါဟိနိ ံ။
၀ယဓမ္မံ ၀ဇာပေသိ၊
၀ရသက္ခီ ၀သုန္ဓရီ။
ဘုရားလောင်း သိဒ္ဓတ္ထသည်
အကူအညီမပါ တစ်ယောက်ထဲသာလျှင်
မာရ််စစ်သည် အပေါင်းကို
အောင်နိုင်တော်မူခဲ့လေပြီ။
ပထဝီမြေအထုက သက်သေပြုခဲ့သည် မဟုတ်ပါလား။
။
အိန္ဒိယအစိုးရ ဟိုတယ်ခရီးနဲ့ ယဉ်ကျေးမှုဝန်ကြီးဌာနက ကြီးမှူးကျင်းပတဲ့ International Conferenceတစ်ခု တက်ဖို့ ၂၀၀၇ ဖေဖော်ဝါရီ ၃ရက်နေ့မှာ ဗုဒ္ဓဂါယာကို ရောက်ခဲ့တယ်။ ၄ရက်နေ့ကနေ ၆ရက်နေ့အထိ ကျင်းပတယ်။ အိန္ဒိယနဲ့ နိုင်ငံတကာက ပညာရှင်များ တက်ရောက်ကြပြီး “ဗုဒ္ဓဘာသာနှင့် ၂၁ရာစု” ခေါင်းစဉ်အောက်မှာ ဆွေးနွေးပွဲတွေ လုပ်ကြတယ်။ အခမ်းအနား ဖွင့်ပွဲနေ့မှာ တိဗက်ဘာသာရေးခေါင်းဆောင်ကြီး ဒလိုင်လားမား ကြွရောက်ပြီး မိန့်ခွန်းပြောကြားတယ်။ သူပြောတဲ့စကားတွေမှာ အင်အားတွေ အပြည့်ပဲ။ သူ့အရင် ဘီဟာပြည်နယ်အုပ်ချုပ်ရေးမှူး ပြောသွားတဲ့ မြတ်ဘုရားပွင့်တော်မူရာ ဗုဒ္ဓဂါယာဟာ အိန္ဒိယနိုင်ငံ ဘီဟာပြည်နယ်အတွက် ဖြစ်တယ်ဆိုတဲ့ စကားကို ဒလိုင်လားမားက ဒီစကားဟာ အလွန် ကျဉ်းမြောင်းလွန်းကြောင်း ဒီနေရာဟာ တစ်ကမ္ဘာလုံးနဲ့ဆိုင်ကြောင်း ပြောသွား ပါတယ်။ ကျဉ်းမြောင်းတဲ့ ရိုးရာအတွေးအခေါ်တွေကို စွန့်လွှတ်ပြီး ဗုဒ္ဓတရားတော်တွေကို စနစ်တကျ လေ့လာသင်ယူ အသုံးချပြီး ကမ္ဘာကြီး ငြိမ်းချမ်းရေးကို ဖော်ဆောင်ဖို့ အမှန်တကယ် လိုအပ်နေကြောင်း စသည်စသည် သြဝါဒစကား မြွက်ကြားသွားပါတယ်။ မှတ်သားစရာ အလွန် ကောင်းပါတယ်။ အင်အားအပြည့်နဲ့ ရင်ထဲမှာ ရှိသမျှ သွန်ချသလို ပြောသွားတဲ့ ဒလိုင်လားမားကြီးဟာ သာမန်ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ယောက် မဟုတ်တာ သေချာ ပါတယ်။
အစည်းအဝေး ၃ရက်တာကာလအတွင်းမှာတော့ ပညာရှင်တွေ ဗုဒ္ဓဘာသာနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ထောင့်ပေါင်းစုံက ဆွေးနွေးတင်ပြကြတယ်။ ကိုယ်တိုင်ကတော့ နားထောင်ရုံ သက်သက်ပါပဲ။ ဟုတ်တယ်လေ။ ဒီလောက်ပဲ တတ်နိုင်တယ်။ ဗဟုသုတနဲ့ အမြင်သစ်တွေရတာနဲ့တင် ကံကောင်းလှပါပြီ။ မြတ်ဗုဒ္ဓပွင့်ထွန်းပေါ်ပေါက်တဲ့ နေရာထူးကို ရောက်ခဲ့ရပြီ မဟုတ်လား။
ဗောဓိပင်အောက်မှာ အကြာကြီး ထိုင်ဖြစ်တယ်။ ဒီနေရာက အောင်မြေ မဟုတ်လား။ ဒါဆို အနေကဇာတိသံသာရံ…စတဲ့ ဥဒါန်းကျူးတဲ့ အောင််ဂါထာတွေ မရွတ်ဖတ်တော့ဘူးလား။ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်ကို အနုလုံပဋိလုံ ရွတ်ပြီး သံသရာစက်ရဟတ် ကျိုးပြတ်ပုံတွေကို မဆင်ခြင်တော့ဘူးလား။ မမြဲခြင်း ဆင်းရဲခြင်း အစိုးမရခြင်းသဘောတွေကို မြင်နို်င်ဖို့ အာနာပါန ကမ္မဋ္ဌာန်းကို မစီးဖြန်းတော့ဘူးလာ။ အကြောင်းအကျိုး ဆက်နွယ်မှုတွေကို သုံးသပ်နိုင်ဖို့ ပဋ္ဌာန်း ဒေသနာတော်ကြီးကို မပူဇော်တော့ဘူးလား။ အောင်ဇေယျတု အောင်ဆုလေးများ မတောင်းဆိုတော့ဘူးလား။ ဗောဓိပင်ကြီးကို မော့ကြည့်ပြီး စိတ်ထဲမှာတော့ တစ်မျိုးကြီးပဲ။ ကြည်နူးသလိုလို လွမ်းမောသလိုလို ရီဝေဝေ ခံစားမိတယ်။ မှတ်မှတ်ရရ တစ်ခုခုတော့ လုပ်ရမယ်ပေါ့။ ဘာလုပ်ရင် ကောင်းမလဲလို့ စဉ်းစားရင်း အကြံတစ်ခုပေါ်လာတယ်။ ကြီးကြီးကျယ်ကျယ်တော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ဗောဓိညောင်ရွက် တစ်ရွက်တစ်လေ ထိုင်နေတဲ့ရှေ့ ကျလာရင် ကောက်မယ်ပေါ့ဗျာ။ ဟုတ်တယ်လေ။ ဗောဓိဓာတ်လေး ရလိုရငြားပေါ့။ ထိုင်နေတာ အတော် ကြာတယ်။ ညောင်ရွက် တစ်ရွက်စ နှစ်ရွက်စ ကြွေပါတယ်။ ကောက်မယ်ပြင်ခါ ရှိသေးတယ်။ ကိုယ့်ထက် လျင်တဲ့သူတွေက ဦးသွားတာနဲ့ အင်း…တစ်ရွက်မှ မရခဲ့ဘူးဗျာ။
(ဗုဒ္ဓဂါယာမှာ ပြုခဲ့သမျှ ကုသိုလ်ကောင်းမှု အဖို့အစုတို့ကို ကျေးဇူးရှင်တို့အား အမျှ ပေးဝေပါ၏)
Thursday, 3 May 2007
နတ္ထိရဲ့ သွေးစွန်းခြင်း
စာရုရာဇိ၀သုန္ဒရေ။
မညေ ပါပါဘိသမ္မဒ္ဒ-
ဇာတသောဏေန သောဏိမာ။
အို…မြတ်ဗုဒ္ဓ။ အရှင်၏ ပဒုမ္မာကြာသဖွယ် တင့်တယ်လှပ ကောင်းမြတ်သည့် ခြေတော်အစုံသည် ရဲရဲနီအရောင်လွှမ်းနေခြင်းမှာ ကိလေသာရန်သူတို့ကို အပြင်းအထန် နင်းခြေသတ်ဖြတ်ခြင်းကြောင့် သွေးအလိမ်းလိမ်း ပေကျံနေခြင်းများ ဖြစ်လေရော့သလား။
နတ္ထိရဲ့ ငတ်မွတ်မှု
နေတ္တဉ္ဇလိပုဋေန တေ။
နာလံ ဟန္တုံ ဇိနေသံ တွံ၊
တဏှံ တဏှဟရောပိ တေ။
အို…မြတ်ဗုဒ္ဓ၊ အရှင်သည် တဏှာကို ပယ်သတ်ပြီးပါသော်လည်း အရှင်၏ တင့်တယ်လှသော ကိုယ်တော်ရောင်စဉ်တို့ကို မျက်လုံးတည်းဟူသော လက်ခုပ်ဖြင့် ခပ်သောက်ကြကုန်သော သူတို့၏ ငတ်မွတ်တပ်မက်မှုကို ပယ်ဖျောက်ရန် မတတ်နိုင်ပါတကား…။
ကဆုန်လပြည့်နေ့ အမှတ်တရ
(အပူမျိုးစုံကြောင့် အခုရက်ပိုင်းတွင် ပိုစ့် မတင်ဖြစ်သည်ကို ခွင့်လွှတ်ပါရန် အနူးအညွတ် တောင်းပန်ပါရစေ)