အဖွင့်, အပိတ်

အဂုတ္တဒွာရဿ ဘဝန္တိ မောဃာ၊
သုပိနေ၀ လဒ္ဓံ ပုရိသဿ ဝိတ္တံ။

တံခါးတွေ မလုံခြုံရင်တော့
အိပ်မက်ထဲက ပိုင်ဆိုင်မှုတွေလို
အားလုံး အလကားဖြစ်ကုန်မယ်...။

တံခါးတစ်ချပ်၏ အတ္ထုပ္ပတ္တိ

အပါရုတာ တေသံ အမတဿ ဒွာရာ၊

ယေ သောတ၀န္တော ပမုဉ္စန္တု သဒ္ဓံ။

နားရှိသူတို့အတွက် အမြိုက်တခါးကို ဖွင့်လှစ်ခဲ့ပါပြီ။

သက်ဝင်ယုံကြည်ကြကုန်လော့။

အဂ္ဂေါဟမသ္မိ လောကဿ၊ ဇေဋ္ဌောဟမသ္မိ လောကဿ၊ သေဋ္ဌောဟမသ္မိ လောကဿ၊

ငါသည် လောကတွင် အမြတ်ဆုံး, အကြီးဆုံး, အသာဆုံးဖြစ်၏။

ဝိသင်္ခါရဂတံ စိတ္တံ၊ တဏှာနံ ခယမဇ္စျဂါ။

သင်္ခါရကင်းဝေးရာသို့ ရောက်ပြီးသော စိတ်သည် တဏှာချုပ်ငြိမ်းရာသို့ ရောက်ခဲ့ပြီ။

အဟမနုသာသာမိ၊ အဟံ ဓမ္မံ ဒေသေမိ။

ငါဘုရား တရားဟောကြားဆုံးမတော်မူအံ့။

၀ယဓမ္မာ သင်္ခါရာ၊ အပ္ပမာဒေန သမ္ပါဒေထ။

သင်္ခါရတရားတို့သည် ပျက်စီးခြင်းသဘောရှိကုန်၏။ သတိတရားနှင့် ပြည့်စုံကြကုန်လော့။

၁၁၀

နတ္ထိ၂၂နဲ့ အက္ခရ ဘလော့ဂ်၂ခုကို ဒီwordpressမှာ ဆွဲထည့်လိုက်တာ စုစုပေါင်း ပိုစ့် ၁၀၈ခု။ အခု ရေးမယ့် ပိုစ့်က ၁၁၀ခုမြောက်။

တစ်ချိန်က ဖြစ်တည်ကျင်လည်ခဲ့တဲ့ နေရာဟောင်းလေးတစ်ခုကို သတိရမိတယ်။ ရန်ကုန်မှာ တစ်ခုပဲရှိတဲ့ ၁၁၀နဲ့ ပတ်သက်နေတဲ့ နေရာလေးပါ။ ဒီတစ်ခေါက် ရွာရောက်တုန်း အဲဒီကို ခြေဦးမလှည့်ဖြစ်သေးဘူး။ သွားဖြစ်အောင် သွားရမှာ။ သံယောဇဉ်တွေ ရှိတယ်လေ။ အငွေ့အသက်လေးတွေလဲ ကျန်ကောင်းကျန်နေဦးမှာပဲလေ။

ဆယ်ကျော်သက်ရွယ်ကာလဟာ ဘဝရဲ့ တစ်ဆစ်ချိုးအကွေ့တွေ ဖြစ်ပေါ်လာနိုင်တဲ့ အခြေအနေကို မရောက်နိုင်သေးပေမယ့် အရောင်အသွေး ပြောင်းလဲဖို့ရာ အဖြစ်နို်င်ဆုံးအချိန်တစ်ခုလို့ ထင်တယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ ၁၁၀နဲ့ ပတ်သက်ဖြစ်ခဲ့တယ်။ မမေ့နိုင်တဲ့ နေရာဟောင်းတစ်ခုပါပဲ။

ပျော်ရွှင်ကြည်နူးခဲ့ရသော
မူးယစ်ရီဝေခဲ့ရသော
ညစ်ပတ်ပေကျံခဲ့ရသော
အတ္တဘောနဲ့
ချိုမြိန်သော
ခါးသက်သော
မြို့ပြရဲ့ နေ့ညများကို
ဒီနေရာလေးမှာ ဖွဲ့သီခဲ့ဘူးတယ်...။

လမ်းကြောင်း  >>>၁၁၀

ရွှေတိဂုံကိုမြင်လျှင်

တောက်လို့သာ ကဲတော့တယ်
ပေါက်ဆဲ သူရိန်လို
ဘူမိန္ဒါမြေရိုက်တွင်မှ
ရွှေသိုက်စောင်ပေါ်ထွန်းလို့
မော်ကွန်းအောင်လံထူးပါဘိ
တောင်ညွှန့်ရင်...
ဆိုပြီး စာအုပ်တစ်အုပ် (ရွှေတိဂုံစေတီတော်သမိုင်းလို့ထင်တယ်)ထဲက ရခဲ့ဖူးတဲ့ ကဗျာအပိုင်းအစလေးကို မှီးပြီး ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ် ပြန်စီထားတာလေး ရှိတယ်။ ဒီလို...

တင့်လို့သာထွန်းတော့တယ်
ပြည့်ဝန်း စန္ဒာလို
သန္တာပြာတိမ်ဖျားတွင်မှ
ငွေသားရောင်ပေါ်လင်းလို့
မှန်ကင်းအောင်လံထူးပါဘိ
စိန်ဖူးရှင်...

ရေးခဲ့တာ ကြာလှနေပြီ။ အခု ရွာခဏပြန်ရောက်တုန်း Sakura Towerပေါ်ကနေ ဖူးမြင်ရတဲ့အခါ ပြန်ပြီး သတိရမိတယ်။

အော်...ဝေးဝေးကသာ လွမ်းရပါတော့သည်...။

အန္တရာ

အန္တရာယံ အနန္တရာယေ၀...။

ကသ္မာ?

ယံ ၀ရစက္ကံ အပဋိဝတ္တိယံ၊ တံ မေ သိရသ္မိံ ပတိဋ္ဌိတံ။

တသ္မာ။

သမုဒယ, လပြည့်ညနှင့် အတ္တအဘိဓမ္မာ

တချိန်တုန်းက…။
ဖြူစင်တဲ့ ဘဝပန်းချီကားတစ်ချပ်။
အခုတော့ အရောင်တွေ စွန်းလို့။
အရာရာ ပြောင်းလဲ့ခဲ့ပြီကော…။

မနာပတာရာပရိဝါရိတော သော၊
နိသာကရော ဒိပ္ပတိ အန္ဓကာရေ။
သိနေဟဇုဏှာယ.ထ စုမ္ဗိတာနံ၊
အဝဿုတာနံ ဟဒယော သုဖုလ္လော။

လပြည့်ဝန်း
ကြယ်စင်တွေ ဝန်းလို့ ရံလို့
အမှောင်ထဲမှာ လင်းလို့ လက်လို့
အချစ်လရောင်ခြည်က နမ်းလို့ ရှိုက်လို့
တမ်းတမ်းစွဲနေသူတို့ နှလုံးသားကြာပွင့် လန်းလို့ စွင့်လို့…။

မဇ္စျိမမှ သန္တိသုခသို့

အစွန်းရောက်လမ်းကြောင်းတွေ ရှောင်ရှားလို့ မဇ္စျိမလမ်းစဉ်အတိုင်း လျှောက်လှမ်းကြမယ့် ခြေလှမ်းတွေဟာ ငြိမ်းချမ်းရေးပန်းတိုင်ကို ရှေ့ရှုနေတယ်ဆိုရင် မှားမယ်မထင်ပါဘူး။



ဗီယက်နမ် ဇင်ဗုဒ္ဓဘာသာရဟန်းတော်Thich Nhat Hanhအကြောင်းကို မနှစ်က စသိခဲ့ရတယ်။ Engaged Buddhism in the Westစာအုပ်ကို Book reviewရေးရင်းနဲ့ သူ့အကြောင်းတစေ့တစောင်း ဖတ်ဖြစ်ခဲ့တာ။ ဒီနှစ် ဒီနေ့ ဒီနေရာမှာ သူ့ခြေလှမ်းနောက်က ထပ်ကြပ်မကွာ လိုက်ခွင့်ရလိမ့်မယ်လို့တော့ မမျှော်လင့်ခဲ့မိဘူး။







အိန္ဒိယပါလီမန်ရှေ့ကနေ အိန္ဒိယဂိတ်အထိ ရာဂျပတ်လမ်းတစ်လျှောက် ငြိမ်သက်ငြိမ်းအေးစွာ လျှောက်လှမ်းခဲ့ကြတဲ့ ခြေလှမ်းများကို Thich Nhat Hanhက ဒီလို ရှုမြင်တယ်…



It is truly a miracle to walk on this earth. As you breathe in and out you can remind yourself: “Every step is a miracle.”



After a while you will begin to feel that you have more than enough conditions for happiness right now. You will see how happy you are to be able to walk, to be able to see the blue sky and hear the song of the birds and you can remind yourself: “Every step is happiness.”



If you have any suffering in your body or mind you will discover that walking peacefully like this has the power of healing and you can remind yourself: “Every step is healing.”



Gradually your mental states and physiological state begin to transform, becoming more and more positive and you can remind yourself: “Every step is transforming.”



မဟတ္တမဂန္ဒီရဲ့ မွေးနေ့မှာ လျှောက်လှမ်းခဲ့တဲ့ လမ်းခရီးအတွက်ကိုလည်း သူက ဒီလို ဆိုပါတယ်…
Today we shall enjoy walking as a continuation of the Mahatma and if we succeed today we shall walk as his continuation every day.



Dalia Lamaက သူနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ဒီလို မိန့်မြွက်ခဲ့ဘူးတယ်..
Thich Nhah Hanh shows us the connection between personal inner peace, and peace on earth.