အသောကရဲ့ အက္ခရာများ-၂၂

- ဒေဝါနံ ပိယေ ပိယဒသိ လာဇ ဟေဝံ အဟာ။ ကယာနံ မေ၀ ဒေခတိ။ ဣယံ မေ

- ကယာနေ ကဋေ တိ။ နော မိန ပါပံ ဒေခတိ။ ဣယံ မေ ပါပေ ကဋေ တိ ဣယံ အာသိနဝေ

- နာမာ တိ။ ဒုပဋိဝေခေ စု ခေါ ဧသာ။ ဟေဝံ စု ခေါ ဧသ ဒေခိယေ။ ဣမာနိ

- အာသိန၀ဂါမီနိ နာမ အထာ စံဍိယေ နိဌူလိယေ ကောဓော မာနေ ဣသျာ

- ကာလနေန ၀ ဟကံ မာ ပလိဘသယိသံ။ ဧသ ဗာဎ ဒေခယေ။ ဣယံ မေ

- ဟိဒတိကာယေ ဣယံမန မေ ပါလတိကာယေ။

မင်းတကာတို့ ချစ်ကြည် လေးစားအပ်၍ ပိယဒဿီဟု ဝှဲ့ချီ ခပ်နှိပ် အရှင်မဟာကဿပ မထေရ်မြတ်၏့ ဗျာဒိတ်တော်ကို ခံယူ-ရရှိသော အသောကမင်းတြားမြတ်ကြီး ဤသို့ မိန့်ပြန်ထားလေပြီ၊ ပုဂ္ဂိုလ်တစုံတဦးသည် ငါကား ကောင်းမှုကို ပြုအပ်ပြီဟု ကောင်းမှုကိုသာ--အကောင်းကိုသာ ရှုမြင်တတ်၏၊ မကောင်းမှုကိုမူ ငါကား မကောင်းမှုကို ပြုအပ်ပြီဟု မရှုမြင်တတ်လေ၊ (စင်စစ်ကား) ဤမကောင်းမှုကိုလည်း (မကောင်းကျိုး ခံစားရမည့်) အမှုသစ် မည်၏--ဟုကား ရှုမြင်ဆင်ခြင်ရန် ခဲးယဉ်းလှ၏၊ မည်သို့ ဖြစ်စေကာ စင်စစ်ကား ဤမကောင်းမှုတို့မှာ (မကောင်းကျိုး ရရှိမည့်) အမှုသစ်တို့သာ ဖြစ်ကုန်၏ ဟု ရှုမြင်ဆင်ခြင်သင့်လေသည်၊ ထိုသို့ မရှုမြင် မဆင်ခြင်ပဲးသာ သူတပါး အပေါ်၌ ကိုယ်အားဖြင့် ကြမ်းထန်းခြင်း နှုတ်အားဖြင့် ကြမ်းထန်းခြင်း, အမျက် ဒေါသ ချောင်းချောင်းထခြင်း, တက်ကြွား မြင့်မောက် စိတ်ဓာတ် ရောက်ခြင်း, ငြူစူ စောင်းမြောင်းခြင်းတို့ဖြင့် ကောင်းမှု-ကုသိုလ်၌ အကုသို်လ် ဒုစရိုက်ဖျင်းကို မဖျန်းပက် မလျှော ကျကုန်မိစေလဿေး၊ ဤဆိုခဲ့သည့် ကောင်းမှု-မကောင်းမှု ၂မျိုးကို တိုးဆင့် ဖွံ့ကား၍ ရှုမြင်ရာ၏၊ (အသို့ ရှုမြင်မည်နည်း)? ဤကောင်းမှု-မကောင်းမှုကား ဤပစ္စက္ခ၌၎င်း, တမလွန်၌၎င်း, ခံစားရရှိမည့် အကြောင်းတရားများ ဖြစ်၏ဟု ရှုမြင်ရာ၏၊ ဤသို့ အသောကမင်းတရား မိန့်ပြန်ထားရှိတော်မူပြီ။[1]

…..

နတ်တို့ချစ်မြတ်နိုးသော ပိယဒသီ မင်းကြီးသည် ဤသို့ မိန့်တော်မူ၏။ ဤမည်သော ကောင်းမှုကို ငါပြုခဲ့လေပြီဟု မိမိ၏ ကောင်းမှုကို သာလျှင် (လူတို့) မြင်တတ်၏။ ဤမည်သော မကောင်းမှုကို ငါပြုမိ၏။ ဤသည်ကား ငါ၏ အပြစ်ပါတကားဟု မိမိ၏ မကောင်းမှုကို လူတို့ မမြင်တတ်။ ဤသို့ ဆင်ခြင်ရှုမြင်ရန်ကား ခဲယဉ်းလှပေ၏တကား။ ဤသည်တို့သည်ကား အပြစ်သို့ သက်ရောက်စေသော တရားတို့ပေတည်း။ ရက်စက်ခြင်း၊ ကြမ်းကြုတ်ခြင်း၊ အမျက်ထွက်ခြင်း၊ ထောင်လွှားခြင်း၊ မနာလိုခြင်း။ ဤအကြောင်းတို့ဖြင့် ငါသည် ချုတ်ချယ်ပြောဆိုခြင်းကို မပြုလတံ။ ဤသည်ကား ငါ၏ မျက်မှောက်လောကအဖို့၊ ဤသည်ကား ငါ၏ တမနွန်လောကအဖို့၊ ဤသို့ ကောင်းစွာ ရှုဆင်ခြင်ရာ၏။[2]

…..

'Thus spake king Devanampiya Piyadasi:-' Whatever appeared to me to be virtuous and good, that is so held to be good and virtuous by me, and not the less if it have evil tendency, is it accounted for evil by me or is it named among the asinave (the nine offences?). Eyes are given (to man) to distinguish between the two qualities (between right and wrong): according to the capacity of the eyes so may they behold.

'The following are accounted among the nine minor transgressions:- mischief, hard-heartedness, anger, pride, envy. These evil deeds of nine kinds shall on no account be mentioned. They should be regarded as opposite (or prohibited). Let this (ordinance) be impressed on my heart, let it be cherished with all my soul.' ''[3]

…..

Thus saith His Sacred and Gracious Majesty the King: 'A man sees only his good deed and says, "This good deed has been done by me." In no wise does he see his ill deed (or "sin") and say," This ill deed have I done, this act called impiety."

Difficult, however, is self-examination of this kind. Nevertheless, a man should see to this that brutality, cruelty, anger, pride, jealousy, are the things leading to impiety, [and should say], "By reason of these may I not fall."

This is chiefly to be seen to "The one course avails me for the present world, the other course avails me also for the world to come".[4]

…...

Thus saith His Sacred and Gracious Majesty the King: one sees only his good deed, thinking, "this good deed has been done by me.” But he sees in no wise his sin, thinking, "This sin has been committed by me, or this indulgence of passions, as it is called." Difficult, indeed, it is to see it fully. But it has to be seen thus: "These are called the incentives to indulgence, namely, ferocity, cruelty, anger, arrogance, jealousy; and by these reasons let me not ruin (myself)." The following ought to be specially regarded: "this is for me for this world, that other for me for the next."[5]

…..

Thus speaks the Beloved of the Gods, the king Piyadassi: One only notices one’s good deeds, thinking, ‘I have done good’, but on the other hand one does not notice one’s wicked deeds, thinking, ‘I have done evil’, or ‘this is indeed a sin’. Now, to be aware of this is something really difficult. But nevertheless one should notice this and think, ‘Cruelty, harshness, anger, pride, and envy, these are indeed productive of sin.’ Let them not be the cause of my fall. And this one should especially notice, thinking, “this is important to my happiness in this world; that, on the other hand, for the next.’ [6]

…..

Thus saith king Priyadarsi, the Beloved of the gods: one counts his good deeds only (thinking), “this good deed has been done by me.” No one counts his sinful act (thinking), “this sinful act has been committed by me or this is called a sin.” It is really difficult to scrutinize. However, this indeed, ought to be conceived thus: “these (evils) lead to transgression, namely, violence, cruelty, anger, arrogance and envy, and for that reason, I should not cause my decline”. This must really be conceived (thus)-“this (self-scrutiny) is for my (happiness) in this world and also to some extent in the next. [7]

---

[1] အရှင်အာဒိစ္စဝံသ, အသောကမင်းတရားကြီး၏့ ကျောက်စာတော်၊

[2] ဦးဖိုးလတ်, အသောကကျောက်စာများ၊

[3] Tr. Prinsep, Alexander Cunningham, Inscriptions of Asoka.

[4] V. A. Smith, Asoka, the Buddhist Emperor of India.

[5] R.K. Mookerji, Asoka.

[6] Romila Thapar, Asoka and the Decline of the Mauryas.

[7] Naresh Prasad Rastogi, Inscriptions of Asoka.

အိုးတန်ရေခပ်

ပိဒဟိတော
နိက္ကုဇ္ဇိတော
ထောကံ ထောကံ.ပိ
တုစ္ဆော။

ဝိဝရိတော
ဥက္ကုဇ္ဇိတော
ဗဟုံ ဗဟုံ.ပိ
ပူရိတော။

အပိတ်
အမှောက်
အနည်း...အပါး...
အခမ်းအခြောက်။

အပွင့်
အလှန်
အများ...အပြား...
အပြည့်အဝ။