၀ဟနေ္တာ စီ၀ရံ ဘဒ္ဒံ၊
၀ဉ္စစိတ္တော ၀ဓာဇီဝေါ။
၀ရသတ္တံ ၀ရံ ယာစိ၊
၀ရဒေါယေ၀ ဆဒ္ဒနေ္တာ။
မုဆိုးညစ် သောနုတ္တိုရ် သင်္ကန်းဘန်းပြလို့ လိုရာတောင်းဆို…။
ဆုကြီးပန် ဆဒ္ဒန်ဆင်မင်း အသက်နှင်းအပ်ခဲ့လေပြီ…။
ကြာပြီ။ ဒီဂါထာလေးကို ရေးခဲ့တာ ၁ဝနှစ်ကျော်ပြီ။ ဘာကြောင့်ရေးခဲ့လဲဆိုတာတောင် ဝါးတာတားဖြစ်နေပြီ။ အခု ပြန်ဖတ်မိတော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မယုံနိုင်အောင်ဖြစ်မိတယ်။ လိုတာ ရလို့ ပျော်မြူးနေသလား။ ရတာ မလိုလို့ ညည်းညူနေသလား။ တစ်ခုခုတော့ တစ်ခုခုပဲ။ သေချာတာကတော့ “ယူကားယူ၏…မရ” ဖြစ်နေတာပါပဲ။
No comments:
Post a Comment