အိပ်မက်နဒီ

ယော

ဝေလာဇလေ နိဗ္ဗုယှန္တော

ကုန္နဒိယာ ဂီတသဒ္ဒေန

ဝုဒ္ဓိံ ပတ္တော။

အာကာသံ ဥလ္လောကေန္တော

ပထဝိံ သမ္မုဿန္တော

၀ဏုပ္ပါဒံ ပုနပ္ပုနံ ပတ္တော။

အထ
ဇလပ္ပဝါဟသဒ္ဒေါ ဥစ္စနီစော
နဒီယာ အင်္ကန္တရံ

အာသင်္ကန္တော ပတ္တော။

တာရာပဘာ ပဇ္ဇောတာ

ရတ္တိယာ မဇ္စျိမော မဇ္စျိမော ယာမော

တေ သုပိနန္တိ မနသိ ကရောန္တော

ပကမ္ပိတဟဒယော ဥမ္မာဒံ ပတ္တော။

ပစ္ဆိမေ…

တရင်္ဂပ္ပဘာ၀မဟာသဒ္ဒါဘိဘူတော

နိက္ခိတ္တဗာဟာဗလော ဟာနိဘာဂီ

ပရာဇယံ ပတ္တော။

ယတ္ထ အာသင်္ဂေါ,

တဒင်္ဂသုညော အပရိပက္ကဘဝေါ…

သဗ္ဗရတ္တိံ အမနာပသုပိနေဟိ

နာနာနယေန ပီဠိတတ္တာ

အနိဒ္ဒါယနရတ္တီဟိ သံသဂ္ဂံ ပတ္တော။

ဥစ္စနီစမယာ လောကဓမ္မာ

ကိဉ္စိဒေ၀ အနာကင်္ခမာနော…

နိရာဗာဓော ဟဒယော…

ဝိ၀ဋင်္ဂဏောယေဝ

အနိဒ္ဒယန္တောပိ

ဒိဋ္ဌဒိဋ္ဌသုပိနေဟိ

ဝုဋ္ဌဟန္တော ပဗောဓံ ပတ္တော…။

မေဓာဝီရဲ့ ကဗျာတစ်ပုဒ်ကို ပါဠိဘာသာပြန်ကြည့်မိတာပါ။ မူရင်းကဗျာက ဒီမှာ...။

နိုးထချိန်

သူဟာ …

ဒီရေမှာ စီးမျောရင်း

ချောင်းငယ်ရဲ့ တေးသီချင်းနဲ့

ကြီးပြင်းလာခဲ့တယ်။

ကောင်းကင်ကို မော့ကြည့်ပြီး

မြေကြီးကို မေ့လျော့ကာ

ဒဏ်ရာတွေ အခါခါရခဲ့ဖူးတယ်။

ဒီလိုနဲ့ …

ရေစီးသံ တညံညံ

မြစ်ယံရဲ့ ရင်ခွင်ထဲ

မရဲတရဲ တိုးဝင်ခဲ့တယ်။

ကြယ်ရောင်တောက်ပ

ညနက်နက်တွေကို

အိပ်မက်လို စိတ်ကူး

ရင်ခုန်ရင်း ရူးခဲ့ဖူးတယ်။

နောက်ဆုံး …

လှိုင်းပုတ်သံ တဝုန်းဝုန်းအောက်

လက်မြှောက်ရင်း ကျဆုံး

အရှုံးလည်း ပေးခဲ့ရတယ်။

တွယ်တာစရာ

ဘယ်အရာမှမရှိတဲ့ ဘဝအရိုင်းပါကွယ် …

ညတိုင်းမှာ အိပ်မက်ဆိုးတွေက

မရိုးနိုင်အောင် နှိပ်စက်ကြလို့

အိပ်ပျက်ညတွေနဲ့ ယဉ်ပါးခဲ့ရတယ်။

ရှင်ကြီးဝမ်း ရှင်ငယ်ဝမ်း

ဘာတခုမှ မလွမ်းလောက်တော့တဲ့အခါ …

ရင်မှာနာကျင်ခြင်း ကင်း …

ဟင်းလင်းပြင် သက်သက်

မအိပ်စက်ပါဘဲလျက်

မက်မက်နေတဲ့ အိပ်မက်တွေက

နိုးထလာခဲ့ပါတယ် … ။