အသောကရဲ့ အက္ခရာများ-၁၃ (အပိုင်း-၁)

စစ်နဲ့ ငြိမ်းချမ်းရေးတဲ့။ ဘယ်ဟာက အရသာပိုရှိလဲ မသိဘူး။

အဌ၀သာ’ဘိသိတသ ဒေဝါနံ ပိယသ ပိယ ဒသိနော ရာဇိနော ကလိင်္ဂါ ဝိဇီတာ, ဒိယဎမာတေ ပါဏသတ-သယသေ ဧတတော အပဝုဠေ, သတသဟသ မာတေ တတြ ဟတေ, ဗဟု တာ၀တတေ ဝါ မတေ၊ တတော ပဆာ အဓုနာ လဓေသု ကလိင်္ဂေသု, တိဝေ ဓံမဝါယာမေ ဓံမကာမတာ ဓံမာ’နုသထိ စ ဒေဝါနံ ပိယသ ယံ အထိ အနုသောစနံ, ဒေဝါနံ ပိယသ ဝိဇိနိတု ကလိင်္ဂါနိ, အဝိဇိတံ ဟိ ဝိဇိတံ မံနေ၊ ယေ တတြ ၀ဓော ဝါ မရဏံ ဝါ အပဝါဟော ဝါ ဇနသ, သေ ဗာဠံ ဝေဒနိယ မတံ စ ဂရုမတံ စ ဒေဝါနံ ပိယသ၊ ဣမံ ပိ စ တတော ဂုရုမတ တရံ ဒေဝါနံ ပိယသ၊ သဗတြ ၀သံတိ ဗြာဟ္မဏာ ဝါ သမဏာ ဝါ အံနေ ဝါ ပါသံဍာ ဂဟဌာ ဝါ, ယေသု ဝိဟိတာ, ဧသာ အဂတူတာ သုသူသာ မာတာ ပိတိသု, သုသူသာ ဂုရူသု, မိတ သံထုတ-သဟာယ-နာတိကေသု ဒါသဘဋကေသု သံမ ပဋိပတိ, ဒိဠတတိတာ။
တေသံ တတြ ဟောတိ ဥပဃာတော ဝါ ၀ဓော ဝါ အဘိရတာနံ ဝါ ဝိနီခမနေ၊ ယေသံ ဝါ ပိ သံဝိဟိတာနံ သိနေဟော အဝိပဟိနော, ဧတေသံ မိတသံထုတ-သဟာယ နာတိကာ ဝိယသနံ ပါပုဏာတိ၊ တတြ သော ပိ တေသံ ဧ၀ ဥပဃာတော ဟောတိ, ပဋိဘာဂေါ စ၊ ဧတံ သ၀-မနုသာနံ ဂုရုမတံ စ ဒေဝါနံ ပိယသ၊ နထိ စ သေ ဇနပဒေ, ယတြ ဣမေ နိကာယာ အနံတာ, ယေ နေသဗြာဟ္မဏေ စ သမဏေ စ, နထိ စ ကုဝါပိ ဇုနပဒသိ, ယတြ နထိ စ မနုအာနံ ဧကရတိမှိ ပိ ပါသံဍမှိ နာမ ပသာဒေါ၊ သော အာဝါတကေ ဇနေ, တဒါ ကလိင်္ဂေသု ဟတော စ လဓေသု ဟတော စ မတော စ အပဝုဠော စ တထော သတဘာဂေါ ဝါ သလဘဘာဂေါ ဝါ ဒေဝါနံ ပိယသ။
ယော ပိ စ အပကရေတိ, ဆမိတဝိယ-မတေ ဝေါ ဒေဝါနံ ပိယသ, ယံ သကံ ဆမိတဝေ၊ ယာ ပိ စ အဋဝိယော ဒေဝါနံ ပိယသ ဝိဇိတေ ဟောတိ, တံ ပိ အနုနယတိ, အနုနိဈာပယတိ၊ အနုတာပေါ ပိ စ ပဘဝေ ဒေဝါနံ ပိယသ၊ ဝုစတေ တေသံ ဒေဝါနံ ပိယသ, ကိံတိ အဝတြပေယု, န စ ဟနေယု၊ ဣဆတိ ဟိ သ၀ဘူတာနံ, ဣဆတိ စ သံယမံ စ သမစရိယံ စ မာဒဝံ စ၊ အယံ စ မုခ မတော ဝိဇယေ ဒေဝါနံ ပိယသ, ယေ ဓံမဝိဇယော, သော ပုန လဓော၊ ဒေဝါနံ ပိယသ ဣဟ စ အံတေသု အဌသု ပိ ယောဇန-သတေသု, ယတြ အံတိယောဂေါ နာမ ယောန-ရာဇာ, ပရံ စ တေန အံတိယောဂေန စတ္တရော ရာဇာနော, တုလမယေ စ နာမ, အံတိကိနေ စ နာမ, မကာ စ နာမ, အလိကသုဒရေ စ နာမ။
နိစံ စောဠ-ဝံဍိယ အာဝံ တံဗပံဏိယာ, ဟေ၀’ မာ၀ ဟေ၀’ မေ၀ ဣဓ ရာဇာ ဝိသယမှိ ယောန ကံဗောဇေသု နာမ(ကေ) နာဘိပံတိသု ဘောဇ-ပိထိနိကေသု အံဓပုလိဒေသု, သဝတြ ဒေဝါနံ ပိယသ မံမာနုသထိ အနု၀ တရေ၊ ယတြ ပိ ဒုတာ ဒေဝါနံ ပိယသ ဒုတာ န ယံတိ, တေပိ သုတွာ ဒေဝါနံ ပိယသ ဓံမဝုတံ ဝိဓာနံ ဓံမနုသထိစ, ဓံမ ၀ဓိယံတိ စ၊ ယေ စ လဓေ ဧတကေန ဟောတိ, သဝတြ ဝိဇယော, သဝတြ ပုန ဝိဇယော ပီတိရသော, (သော လဓာ သာ ဟောတိပီတိ၊) ပိတိ ဓံမ-ရဇိယမှိ လဟုကာ တု ခေါ, သာ ပီတိ ပါရံတိက’ မေ၀ မဟဖလာ မံနတိ ဒေဝါနံ ပိယာ ဧတာယ စ အထာယ အယံ ဓံမလိပိ လိခိတာ, ကိံတိ ပုတာxပပေါတာမေ အသု နဝံ ဝိဇယံ မာ ဝိဇိတဝိယံ မနိသု၊ သရကသေ ဧ၀ ဝိဇယမှိ ခံတိ စ လဟုဒံဍတာ စ ရောစေတု၊ တ’မေ၀ စ ဝိဇယံ မနတု, ယေ ဓံမ-ဝိဇယော၊ သော ဟိဓ လောကိကော ပရလောကိကော၊ သဝါ စ နိရတိ ဟောတု, ယာ ဥပယာမရတိ၊ သာ ဟိ ဣဟလောကိကာ စ ပရလောကိကာ စ။

မင်းတကာတို့ ချစ်ကြည် လေးစားအပ်၍့ ပိယဒဿီဟု ဝှဲ့ချီ-ခပ်နှိပ် အရှင်မဟာကဿပ မထေရ်မြတ်၏့ ဗျာဒိတ်တော်ကို ခံယူ-ရရှိသော အသောက မင်းတြားမြတ် အဘိသိက် ခံယူတော်မူ၍့ ရှစ်နှစ်မြောက်တွင် ကလိင်္ဂတိုင်းကို အောင်မြင်တော်မူလေသည်၊ ထိုအရေးကိစ္စ၌ တသိန်းခွဲမျှသော ကလိင်္ဂတိုင်းသားတို့သည် ထိုတိုင်းပြည်မှ ထွက်ပြေးကြကုန်၍့ တသိန်းမျှလောက်တို့သည်၎င်း ထို့ထက် မြောက်မြားစွာ၎င်း သေကြေပျက်စီးကြကုန်ပြီ၊ ထိုမှ နောက်ဖြစ်သည့် ကလိင်္ဂတိုင်းကို ရရှိအောင်မြင်ပြီးသော ယခုအခါ၌ တရားတော်ဝယ် စိတ်လက်ထက်သန်စွာ လုံ့လစိုက်ခြင်း, တရားမှန်ကို လိုလားခြင်း, တရားမှန်ကို သြဝါဒပြုခြင်းများ၌ ကြောင့်ကြနေထိုင်သော အသောကမင်းတြားမြတ်အား ကလိင်္ဂတိုင်းကို အောင်မြင်လိုက်မိခြင်းကိုပင် မအောင်ရမည်ကို အောင်မြင်မိယောင်တကားဟု စိုးရိမ်ကြောင့်ကြ နောင်တဖြစ်တော်မူရလေသည်။
ထိုကလိင်္ဂတိုင်းကို အောင်မြင်ခဲ့ရာတွင် သတ်ပုတ်ခြင်း, သေကြေခြင်း, ထွက်ပြေးခြင်း ဖြစ်ကြသည့် လူအပေါင်းတို့ အတွက်လည်း မင်းတကာတို့ ချစ်ကြည် လေးစားရာဖြစ်သော အသောက မင်းတြားသည် ဤအချက်ကိုလည်း ထို့ထက်ဆပွား မြောက်မြားကြီးလေးသော ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးကြီး ထင်မှတ်စွဲးယူတော်မူ၏၊(အဘယ်အရာနည်း ဟူသော်) ထိုကလိင်္ဂတိုင်းပြည် ထက်ဝန်းကျင်၌ ပုဏ္ဏားသူစင်, ရဟန်းသူမြတ်နှင့် ထိုမှတပါးသော အခြား ဘာသာဝင်သူ လူပုဂ္ဂိုလ်ပေါင်းများစွာတို့ နေထိုင်တည်ရှိကုန်၏၊ ထိုဆိုခဲ့ပြီး ပုဂ္ဂိုလ် လူသူအစားစားတို့၌ အသီးသီးတည်ရှိကြသည်ဖြစ်၍ အထွတ်အမြတ် အပိုင်းအဖို့ဖြစ်ကုန်သော အမိအဘတို့၌ နားထောင်လိုက်နာခြင်း, ဆရာသမားတို့၌ နာယူကျင့်ဆောင်ခြင်း, အဆွေခင်ပွန်း ချစ်ကျွမ်းဝင်သူ အဖော်သဟယ်း ဆွေမျိုး ဉာတိတို့နှင့် ကျွန်အစေအပါးတို့၌ ကောင်းစွာ ကျင့်ဆောင်ကြခြင်း, မြဲးစွဲးစွာ ဆည်းကပ်ခစားခြင်း ဟူသော တရားမှန် အကျင့်များ ရှိကုန်၏၊ ထိုကလိင်္ဂတိုင်း ပျက်စီးရာ၌ ထိုဆိုခဲ့သော သူတို့၏့ ထိုအကျင့်ရှိသူများ ပျက်စီးခြင်း, သေကြေခြင်း, မိမိတို့ မွေ့လျော်ရာ အရပ်မှ ထွက်ခွာပြေးလွှားရခြင်းများ ထင်ရှားဖြစ်ရလေ၏၊ ဆိုင်ရာတရားကျင့်ဝတ်၌ တည်ကြစေကာ, ချစ်ခင်တသ်မက်ခြင်းကို မဖျက်ပယ်နိုင်ကြသေးကုန်သော ထိုထိုပုဂ္ဂိုလ်တို့၏့ အဆွေခင်ပွန်း ချစ်ကျွမ်းဝင်သူ အဖော်အပေါင်းဆွေမျိုးအပေါင်းတို့သည် ပျက်စီးခြင်းဖြစ်ကြကုန်၏၊ ယင်းသို့ ဖြစ်ပျက်ရခြင်းသည်လည်း ၎င်းတို့၏့ ပျက်စီးရခြင်းနှင့် ပျက်စီးခြင်းအဖို့အစုရခြင်းပင် ဖြစ်လေသည်၊ ဤကဲ့သို့ ဖြစ်ပျက်ရခြင်းကိစ္စကို မင်းတကာတို့ ချစ်ကြည် လေးစားအပ်သည့် အသောက မင်းတြားမှာ သူတကာတို့ထက် ပိုမို လွန်ကဲး၍ ကြီးလေသော ဒုက္ခဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးကြီး ထင်မှတ်စွဲးယူတော်မူသည်။
ဤလောက၌ မြောက်မြားစွာသော တိုင်းပြည်နိုင်ငံဇနပုဒ်တို့တွင် တစုံတခုသော နိုင်ငံမျှ ရဟန်းပုဏ္ဏားသူတော်သူမြတ် မရှိကင်းမဲ့သော တိုင်းနိုင်ငံဟု မရှိချေ၊ ထို့အတူလျှင် တစုံတခုသော အယူဝါဒကိုမျှ မနစ်မြို့ မကြည်ညိုသော သူတို့၏့ နေထိုင်ရာ တိုင်းပြည်နိုင်ငံမည်သည်လည်း ဤလောက၌ မရှိနိုင်ချေ၊ ကလိင်္ဂတိုင်းပြည်ကို တိုက်ခိုက်ဖျက်ဆီးသောအခါ, ကလိင်္ဂတိုင်းကို လက်ရသိမ်းပိုက်သောအခါ, သတ်ဖြတ်ခြင်းခံရသူ, သေကြေကြသူ, ထွက်ပြေးကြသူများတွင် ထိုမျှ များပြားသော တစုံတဦးသော အယူဘာသာဝင် ရဟန်းပုဏ္ဏား လူသူတော်ကောင်းတို့ ပါရှိကြလေရာ ထိုသို့သော ရဟန်းပုဏ္ဏား လူသူတော်ကောင်းတို့ ပျက်စီးရရေး ကိစ္စ၌ မင်းတကာတို့ ချစ်ကြည်လေးစားအပ်သည့် အသောကမင်းတြားမှာ အစိတ်အစုပေါင်း အရာ၎င်း, အထောင်၎င်း, မကောင်းမှု ဝေစုကျ ပါဝင်တော်မူရလေသည်။
ထို့ပြင် ထိုအရေးကိစ္စအတွက် တစုံတရာ ကျေးဇူးမဲ့ကို ပြုလုပ်ခံယူကြရသူတို့အားလည်း မင်းတကာတို့ ချစ်ကြည် လေးစားရာဖြစ်သော အသောက မင်းတြားကြီး၏့ ထိုအမှုကို သည်းညည်းခံနိုင်ခွင့်ရှိက, သည်းညည်းခံကြရန် တိုက်တွန်းတော်မူအပ်ကုန်သည်၊ ထိုမှတပါး မင်းတကာတို့ ချစ်ကြည် လေးစားအပ်သည့် အသောက မင်းတြားကြီး၏့ တိုင်းနိုင်တော်ဖြစ်သော ကလိင်္ဂတိုင်းနယ် တောတောင်အရပ်၌ နေထိုင်သူအပေါင်းကိုလည်း ချစ်ခင်ခြင်းမေတ္တာ အထူးထား၍့ အဖန်ဖန် မိန့်ကြားသိစေတော်မူအပ်ပြီ၊ မင်းတကာတို့ ချစ်ကြည် လေးစားအပ်သည့် အသောက မင်းတြားကြီးမှာ ထိုသူတို့အတွက် နောင်တသံဝေ ရရှိဖြစ်ပေါ်ရသည့်အတိုင်း, မည်သို့အားဖြင့် (အဝတြပေယု-အပတာပေယု) ပူပန်နှိပ်စက် မရှိစေရကြောင်းနှင့် မညှင်းဆဲး မသတ်ဖြတ်ရကြောင်းများကို ထိုတောတောင် နေထိုင်သူတို့အား အသောကမင်းတြားကြီးက ပြန်ကြားပြဆိုတော်မူခဲ့ကြောင်း။
ထိုသို့ မိန့်ပြန်ခွင့် သင့်လှပေ၏၊ (အသောကမင်းတြားကြီးသည်) ကြွင်းမဲ့ဥဿုံ အလုံးစုံသော သတ္တဝါ-ဗိုလ်ခြေအပေါင်းတို့၏့ အချင်းချင်း တဦးသည် တဦးအား စောင့်စည်း ထိန်းသိမ်းကြခြင်း, ကိုယ်တူ-စိိတ်မျှ ကျင့်ဆောင်ကြခြင်း, ရိုးသားဖြောင့်မတ်ကြခြင်းကို အထူးသဖြင့် လိုလားတောမူလေသည်၊ မင်းတကာတို့ ချစ်ကြည် လေးစားအပ်သည့် အသောက မင်းတြားကြီး၏့ မူလနိုင်ငံတော်ရင်း၌၎င်း, ထိုမှ ယူဇနာ ရှစ်ရာကွာခြားသည့် လက်နက်နိုင်ငံတော် အဆုံးအပိုင်းအခြားဖြစ်သော ယောန်းပြည်ဘုရင်၎င်း, ယောန်းနိုင်ငံမှတပါး ၎င်းနှင့် စပ်ဖက်ယှဉ်တွဲးသည့် တုလမယ်-ပြည်, အန္တိကိန်-ပြည်, မကာပြည်, အလိက-သုဒရပြည်, ဤလေးပြည်ထောင်တို့၏့ ဘုရင်မင်းတြားတို့၎င်း, လက်အောက်နိုင်ငံတော်ဖြစ်ကြသော စောဠတိုင်း, ပဏ္ဍျတိုင်း, တမ္ဗပဏ္ဏိတိုင်း တိုင်အောင်သော မင်းတို့၎င်း။
ဤအတူနှင်နှင် ဤညွှန်ခဲ့သည့် နိုင်ငံတော်များ၌ အပါအဝင်ဖြစ်ကုန်သည့် ယောန်းတိုင်း, ကမေ္ဗာဇတိုင်းဟူသော တိုင်းစွန်နယ်ဖျားတို့၌၎င်း, ဘောဇတိုင်း, ပိထိနိက်တိုင်းတို့၌၎င်း, အန္ဓတိုင်း ပုလိဒ်တိုင်းတို့၌- ဤတိုင်းပြည်အရပ်ရပ်တို့၌ နိုင်ငံအရှင်ဘုရင်မင်းတြားတို့လည်း မင်းတကာတို့ ချစ်ကြည် လေးစားအပ်သည့် အသောက မင်းတြားမြတ်၏့ တရားကျ အဆုံးအမ သြဝါဒ ပေးကြားမိန့်ပြန်ချက်ကို အတုလိုက်နာ ကျင့်ဆောင်ကြကုန်သည်၊ ထိုမှတပါးတုံ, မင်းတကာတို့ ချစ်ကြည် လေးစားအပ်သည့် အသောက မင်းတြားကြီး၏့ သံတမန်တော်များ စေစားရောက်ပေါက်ကြရာ, သို့မစေစား မရောက်ပေါက်ရာ နိုင်ငံ့သခင် ဘုရင်အပေါင်းတို့သည်လည်း မင်းတကာတို့ ချစ်ကြည် လေးစားအပ်သည့် အသောက မင်းတြား၏့ တရားသတင်း တရားအစီအရင် တရားသြဝါဒ ဆုံးမချက်များကို ကြားနာသိရှိကြ၍့ တရားမှန်ကန်သည်ကို စီမံ လိုက်နာကြကုန်သည်။
ဤသို့ ညွှန်ပြခဲ့ပြီး တိုင်းပြည်နိုင်ငံများကို တရားအတိုင်းရရှိလေရကား, ဤမျှဖြင့် နိုင်ငံခပ်သိမ်း၌ အောင်မြင်ခြင်း, နောက်ထပ်တဖန် အောင်မြင်ခြင်း, နစ်သက်ရွှင်ပျသော အရသာ ပေါ်ထွက်ခြင်း ဖြစ်လေသည်၊ (ထိုသို့ ရရှိခြင်းသာ နစ်သက်ရခြင်း ဖြစ်လေသည်၊) တရားသဖြင့် အောင်မြင်ရရှိခြင်းအတွက် နစ်သက်ရခြင်းမှာ နည်းပါးတုံသည်ပင်ဖြစ်စေ, ထိုတရားဓမ္မပီတိကို ဘဝကမ်းအဆုံရောက်ဖွယ်ဖြစ်၍ အကျိုးများမြတ်သည်ဟု မင်းတကာတို့ ချစ်ကြည် လေးစားအပ်သည့် အသောက မင်းတြားကြီး ထင်မှတ် စွဲးယူတော်မူသည်၊ ထိုသို့ ပြညွှန်ခဲ့သည့် တရားအတိုင် နှစ်သက်စေရခြင်း အကျိုးကို ရည်ရွယ်ချက်ထား၍ပင် မည်သို့အားဖြင့် သားတော်အစဉ် (မြေးတော်အဆက်) မြစ်တော်အညွန့် အဓွန့်ရှည်စွာ မတရားသော အသစ်တဖန် အောင်ခြင်းကို အောင်ခြင်း မထင်မှတ်ကြကုန်ပဲး ဖြစ်ကုန်အံ့နည်းဟု ဤတရားစာတော်ကို ရေးသားတော်မူအပ်၏။
မြှားလက်နက်စသည် ပစ်ခတ်အောင်မြင်ရခြင်း၌ အား-လုံ့လလျှော့ပေါ့၍့ သည်းခံခြင်း, ပေါ့လျော့သော အပြစ်ဒဏ်ထားခြင်းများကို အားရနစ်မြို့ကြစေသတည်း၊ တရားနည်းကျ အောင်မြင်ရခြင်းကိုသာ မှန်သော အောင်မြင်ခြင်းဟု နစ်ခြိုက်ကြစေသတည်း၊ ထင်ရှားဆိုရသော်, ထိုထို တရားမှန်အောင်ခြင်းသည်သာ ဤပစ္စက္ခကျိုး, တမလွန်ကျိုး ၂မျိုးနှင့် စပ်ဆက်လေသည်၊ ထို့ပြင် ထိုသို့ မြင့်မြတ်ရာ၌ အားထုတ်၍့ ဖြစ်ပွားသော မွေ့လျော်ခြင်းကို အားလုံး ပျော်မွေ့ကြစေကုန်၊ အမှန်အားဖြင့် သို့ မွေ့လျော်ခြင်းသာ ဤပစ္စက္ခကောင်းကျိုး တမလွန်ကောင်းကျိုး ဖြစ်လေသည်။
(အသောကမင်းတရားကြီး၏ အသောကကျောက်စာတော်-အရှင်အာဒိစ္စဝံသ)

'Kalinga was (or “the Kalingas were ") conquered by His Sacred and Gracious Majesty the King when he had been consecrated eight years. One hundred and fifty thousand persons were thence carried away captive, one hundred thousand were there slain, and many times that number died. Directly after the Kalingas had been annexed began His Sacred Majesty's zealous protection of the Law of
Piety, his love of that Law, and his inculcation of that Law. Thence arises the remorse of His Sacred Majesty for having conquered the Kalingas, because the conquest of a country previously unconquered involves the slaughter, death, and carrying away captive of the people. That is a matter of profound sorrow and regret to His Sacred Majesty.
There is, however, another reason for His Sacred Majesty feeling still more regret, inasmuch as the Brahmans and ascetics, or men of other denominations, or householders who dwell there, and among whom these duties are practiced, [to wit], hearkening to superiors, hearkening to father and mother, hearkening to teachers (or " elders "), and proper treatment (or "courtesy to") of friends, acquaintances, comrades, relatives, slaves, and servants, with steadfastness of devotion to these befalls violence (or "injury"), or slaughter, or separation from their loved ones. Or violence happens to the friends, acquaintances, comrades, and relatives of those who are themselves well protected, while their affection [for those injured] continues undiminished. Thus for them also that is a mode of violence, and the share of this distributed among all men is a matter of regret to His Sacred Majesty, because it never is the case that faith in some one denomination or another does not exist.
So that of all the people who were then slain, done to death, or carried away captive in Kalinga, if the hundredth part or the thousandth part were now to suffer the same fate, it would be matter of regret to His Sacred Majesty. Moreover, should any one do him wrong, that too must be borne with by His Sacred Majesty, so far as it can possibly be borne with. Even upon the forest folk in his dominions, His Sacred Majesty looks kindly, and he seeks to make them think, [aright], for [otherwise] repentance would come upon His Sacred Majesty. They are bidden to turn from their [evil] ways that they be not chastised. Because His Sacred Majesty desires for all animate beings security, self-control, peace of mind, and joyousness. And this the chiefest conquest in the opinion of His Sacred Majesty, that conquest of the Law of Piety, which, again, has been won by His Sacred Majesty both here [in his own dominions] and among all his neighbors as far as six hundred leagues, where the king of the Greeks named Antiochos dwells, and to the north of that Antiochos [where dwell] the four (4) kings named severally Ptolemy, Antigonos, Magas, and Alexander [likewise] in the south, the Cholas and Pandyas as far as the Tamraparni [river] and here, too, in the King's dominions among the Greeks, Kambojas, the Nabhapantis of Nabhaka; among the Bhojas, Pitinikas;- ndhras, and Pulindas everywhere they follow the instruction of His Sacred Majesty in the Law of Piety.
Even where the envoys of His Sacred Majesty do not penetrate, these people, too, hearing His Sacred Majesty's ordinance based upon the Law of Piety and his instruction in that Law, practice and will practice the Law. And, again, the conquest thereby won everywhere is everywhere a conquest full of delight. Delight is won in the conquests of the Law. A small matter, however, is that delight. His Sacred Majesty regards as bearing much fruit only that which concerns the other world. And for this purpose has this scripture of the* Law been recorded, in order that my sons and grandsons, who may be, may not think it their duty to conquer a new conquest. If, perchance, a conquest should please them (?) they should take heed only of patience and gentleness, and regard as a conquest only that which is effected by the Law of Piety. That avails for both this world and he next. Let all their joy be that which lies in effort; that avails for both this world and the next.'
(Asoka, the Buddhist Emperor of India- V. A. Smith)